21. Hukuk Dairesi 2015/6073 E. , 2016/1403 K.
“İçtihat Metni”
Davacı, Kurum işleminin iptaline, borçlu olmadığının tespitine, ihtirazı kayıt altında yatırılan destekleme primlerinin isdirdardına karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi
l tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurum’un aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, Kurum tarafından 1.10.1999-1.10.2008 tarihleri arasında davacının SGDP borçlarından dolayı düzenlenen 5.466,34 TL’nin tahsiline dair 15.05.2013 tarihli işlemin iptaline, ihtirazi kayıt altında yatırılan destekleme primlerinin istirdadına ilişkindir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 01.02.1988 tarihinde emekliye ayrıldığı, 01.08.1971 tarihinde başlayan vergi kaydı ve 11.10.1971 tarihinde başlayan baro kaydının emekli olduktan sonrada devam ettiği, 01.10.1999-01.10.2008 tarihleri arasında da vergi kaydı ve baro kaydının bulunduğu, Kurum tarafından 15.05.2013 tarihli işlem ile davacının ticari faaliyeti nedeniyle 01.10.1999-01.10.2008 tarihleri arasında SGDP adı altında 5.466,34 TL borç çıkarıldığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de yanılgılı değerlendirme sonucu kurulan hüküm hatalı olmuştur.
506 sayılı Kanun’un 80. maddesinde 3917 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik uyarınca, Kurum’un süresi içinde ödenmeyen prim ve diğer alacaklarının tahsilinde 6183 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması gerekmektedir. Bu durumda zamanaşımı süresi bakımından; 3917 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği 08.12.1993 tarihinden önceye ilişkin prim ve gecikme zamları yönünden Kurum’un alacak hakkı, Borçlar Kanunu’nun 125. maddesinde öngörülen on yıllık zamanaşımı süresine tabi olup, zamanaşımının başlangıç tarihi, anılan Kanunu’nun 128. maddesinde öngörülen gereğince alacağın muaccel olduğu tarihtir ve zamanaşımının kesilmesi ile durmasına ilişkin 132. madde ve ardından gelen düzenlemeler de burada uygulama alanı bulmaktadır. 08.12.1993 tarihi ve sonrasına ilişkin prim ve gecikme zammı yönünden ise 6183 sayılı Kanun’un “Tahsil Zamanaşımı” başlığını taşıyan 102. ve ardından gelen maddeleri uygulanacaktır. Anılan madde hükmüne göre zamanaşımı süresi beş yıl olup, zamanaşımı süresinin başlangıcı da, alacağın vadesinin rastladığı takvim yılını izleyen yılbaşı olarak belirlenmiştir.
Öte yandan 06.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5198 sayılı Kanun ile bu konuda yeniden bir düzenleme yapılarak 506 sayılı Kanun’un 80. maddesinin beşinci fıkrasına eklenmiş, Kurum’un süresi içinde ödenmeyen prim ve diğer alacaklarının tahsilinde 6183 sayılı Kanun’un 51. maddesiyle birlikte 102. maddesinin de uygulanamayacağı hükme bağlanmıştır. Böylelikle 3917 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki duruma dönülmüş olmaktadır.
Somut olayda, davaya konu Kurum işlemine ilişkin borcun 01.10.1999-01.10.2008 tarihleri arası SGDP borçlarına ilişkin olduğu, 5198 Sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 06.07.2004 tarihi ve bundan sonraya ilişkin prim ve gecikme zamları yönünden Borçlar Kanunu madde 125’de öngörülen 10 yıllık zamanaşımı süresinin geçerli olduğu, bu nedenle 2004/6 ve devam eden dönemlere ilişkin prim borçlarının zamanaşımına uğramayacağı açıktır.
Yapılacak iş, 506 sayılı Yasa’nın 5198 sayılı Kanun ile değişik 80/5 maddesi uyarınca değerlendirme yapmak sureti ile sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu hususlar göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme sonucu verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 08.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.