T.C.
YARGITAY
HUKUK GENEL KURULU
Esas No.
2011/9-158
Karar No.
2011/283
Tarihi
04.05.2011
İLGİLİ MEVZUAT
1475-İŞ KANUNU (İK)/14
4857-İŞ KANUNU (İK)/59
KAVRAMLAR
İŞÇİLİK ALACAĞI
TANIK BEYANI
HİZMET SÜRESİNİN TESPİTİ
İZİN ÜCRETİ
FAİZ UYGULAMASI
YASAL FAİZ
ÖZET
İZİN ÜCRETİ İÇİN UYGULANMASI GEREKEN FAİZ, YASAL FAİZ OLMALIDIR. SOMUT OLAYDA DAVACININ İZİN ÜCRETİ ALACAĞINA BANKALARCA MEVDUATA UYGULANAN EN YÜKSEK FAİZE HÜKMEDİLMİŞTİR. DAİREMİZCE, YILLIK ÜCRETLİ İZİN ALACAĞI GENİŞ ANLAMDA ÜCRET İÇİNDE DEĞERLENDİRİLMEDİĞİNDEN YASAL FAİZE HÜKMEDİLMELİDİR… ), GEREKÇESİYLE BOZULARAK DOSYA YERİNE GERİ ÇEVRİLMEKLE, YENİDEN YAPILAN YARGILAMA SONUNDA, MAHKEMECE ÖNCEKİ KARARDA DİRENİLMİŞTİR. HUKUK GENEL KURULUNCA İNCELENEREK DİRENME KARARININ SÜRESİNDE TEMYİZ EDİLDİĞİ ANLAŞILDIKTAN VE DOSYADAKİ KAĞITLAR OKUNDUKTAN SONRA GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ: KARAR : TARAFLARIN KARŞILIKLI İDDİA VE SAVUNMALARINA, DOSYADAKİ TUTANAK VE KANITLARA, BOZMA KARARINDA AÇIKLANAN GEREKTİRİCİ NEDENLERE GÖRE, HUKUK GENEL KURULU’NCA DA BENİMSENEN ÖZEL DAİRE BOZMA KARARINA UYULMAK GEREKİRKEN, ÖNCEKİ KARARDA DİRENİLMESİ USUL VE YASAYA AYKIRIDIR.
Taraflar arasındaki “işçilik alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 14. İş Mahkemesince davanın kısmen kabul ve reddine dair verilen 28.12.2007 gün ve 2006/723 esas, 2007/1250 karar sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 21.01.2010 gün ve 2008/14534 esas, 2010/805 karar sayılı ilamı ile;
( … 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı 1999/Ekim-16.09.2006 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, sigorta primlerinin eksik yatırıldığını, davalı işverene hizmet tespiti davası açacağını söylemesi üzerine iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini belirterek, kıdem, ihbar, izin, fazla çalışma ve genel tatil alacağı talebinde bulunmuştur.
Davalı işveren davacının 1.5.2004- 5.9.2006 tarihleri arasında çalıştığını sigorta primlerinin düzenli olarak yatırıldığını, iş sözleşmesini davalının haksız olarak sona erdirdiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davacının 01.05.2004 – 05.09.2006 tarihleri arasında davalı yanında çalıştığı kabul edilerek alacakları hüküm altına alınmıştır.
Davacı davalı işyerinde 1999 yılında çalışmaya başladığını belirtmektedir. SSK hizmet cetveline göre davacının işe girişi ise 01.05.2004 tarihidir. Mahkemece davacı tanıklarının bordro tanığı olmadığı belirtilerek dinlenmemesi hatalıdır.
Davacının tanıkları dinlenerek davacının hangi tarihte işe başladığı açıkça sorulmalıdır.
Tanık beyanları ve davacının işyeri şahsi dosyasındaki belgeler ve işe giriş-çıkış belgeleri birlikte bir değerlendirmeye tabi tutularak davacının hizmet süresi tespit edilmeli ve buna göre yeniden kıdem, ihbar, izin ve genel tatil alacağı hesaplanmalıdır.
3- Yıllık izin ücreti bakımından uygulanması gereken faiz konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödenmesi gerektiği kurala bağlanmıştır. Bununla birlikte kanunda, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti için kesin bir ödeme günü belirlenmiş değildir.
İş sözleşmesinin feshedildiği tarihte izin ücreti muaccel olur, ancak faiz başlangıcı bakımından işverenin ayrıca temerrüde düşürülmesi gerekir.
Dairemizce, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmemiş ve 4857 sayılı İş Kanununun 34. maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemeyeceği kabul edilmiştir ( Yargıtay 9.HD. 24.10.2008 gün 2007/ 30158 E, 2008/ 28418 K. ).
O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır.
Somut olayda davacının izin ücreti alacağına bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize hükmedilmiştir. Dairemizce, yıllık ücretli izin alacağı geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmediğinden yasal faize hükmedilmelidir… ),
Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine 04.05.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.